aym en idiyıt

Giriş:
Dün gece 2 sularında kendime sallama çay yapmak üzere mutfağa gitmiştim ve olaylar o sırada gelişti...

Gelişme:
Çayın yanında sandviç yapma isteği (mantıklı)
Kaşar peynir ve çilek reçeliyle yapılan sandviç (hoş, lezzetli..)
Sandviçi yaparken ele reçel bulaşması (insanlık halidir olur)
Eli yıkamaya üşenmek ama yapış yapış olma hissinden de tiksinmek (bak bu gidişat iyi değil)
Çaydan geriye kalan kaynar suyun tamamını "ki bundan iki bardak daha çıkardı" ele dökmek ve reçelin elimden çözülüp gideceğini ummak (paha biçilemez)

Sonuç:
Reçel elimden tamamen çözüldü gitti. Ama ben kaynar suyun gücünü küçümsemişim, az daha çığlık atıcaktım. Elimin üstü kıpkırmızı oldu. Ama öğlen uyandığımda ne acısı kalmıştı nede eski kırmızılık.. Sadece bir hassaslaşma söz konusuydu daha duyarlı ve kolay incilebilen ama insana zevkte verebilecek bir kıvam açıkçası, böyle elimin üstü şeyim gibiydi... ee... şey olurya.. neydi yaa aman neyse işte öyle bişey.
:P