Hayatımda yazdığım en zor 3 yazıyı arka arkaya yazdım ve gönderdim gereken kişilere. Yazıların ana teması, benim sorumsuzluğum ve güvenilmezliğimdi. bana kızgın, kırgın, bellkide artık umursamayan 3 insana yazdım.
Ve hayır bu insanlar eski kız arkadaşlarım değil.
Bana dost, kardeş demiş insanlar.
İlkokuldan beri en yakın arkadaştan öte, hani kardeşten de öte beni anlayan bir insan var, ve son 3 senedir tanısam da çok şey paylaştığım bir diğer insan da var. 2 senedir tanıyıp hayatımı paylaşmakta çekinmediğim bir insan dahi var. Ama hayatımda önem verdiğim 3 dostum daha vardı ve ben 3 ünüde anlık kaçma isteklerim ve sorumsuzluğum sebebiyle kopardım kendimden. Düşünsenize insanlar doğru düzgün konuşacak bir insan bulamıyorken ben 1 kendi eşitim insan, iki tane de sadece 2-3 yılda çok iyi anlaşabildiğim herşeyi konuşabildiğim insan tanıdım. Ama bu kadarla kalmadım 4 senelik okulumda 2 iyi dost ve taa kaykay kaydığım senelerden bir insan daha katmıştım yaşamıma. Ama bu saydığım son 3 kişiyi çok kırmıştım geçtiğimiz 1 sene içerisinde.
Ne özür dileyecek yüzüm var onlardan nede başka bir şey. Onlara mesaj atıp düşündüklerimi söylememin tek sebebi yine bencilce..
Neredeyse haftada bir kabuslarımda onlarla yüzleşmemek, ne kadar güvenilmez olduğumu itiraf etmemek.
Ama malesef yazdığım kişilerden cevap almayı beklemeyecek kadar gerçekçiyim.